این بــار بـابـا آمــد امــا نــان نــیاورد
بغض غریــب ابریــش بـــاران نیـــاورد
دست پدر این زنـدگی ، ایـن بی سرانجام
حتی به هم این بی ســــر و سامان نیاورد
بابا که خود میگفت مهمان خیر خانه است
بر سفـــره ی بــی نانمان مهــــمان نیاورد
بـا چـــــای تلخ تلـخ ، حتـــی مـــادر مـــا
یک حبه قنــد ســـاده بـــا فنــــجان نیاورد
آمــــــد بهــــار تــــازه امـــــا بـا مـــحبت
یک شـــاخه گــل در خـاطـر گلدان نیاورد
آوازهای خســـته ی ایـن شهــــر متـروک
کـوچ پـرسـتو را به ایـــن سامـــان نیاورد
دیــگر زلال چشـــمـهای شـــاپــــرکــــهـا
با آب و بـا آئیــنـه هــــم ایمــــان نیـــاورد
آنــــــروز بابا آمــــد امـــــا پیـنـــه بســته
بـا دستـهـــای خســــته ای که نــان نیاورد
